„Nie ma piękna, jeśli leży w nim krzywda człowieka. Nie ma prawdy, która tę krzywdę pomija. Nie ma dobra, które na nią pozwala.” (Tadeusz Borowski: „U nas, w Auschwitzu…”)
– krótka refleksja uczestnika wycieczki do Oświęcimia (wycieczkę zorganizowano dnia 04 października 2021 r. dla uczniów klas ósmych naszej szkoły)
Piękny, słoneczny, jesienny dzień. Jesteśmy w Oświęcimiu. Przyjechaliśmy tu, żeby poznać okruch historii. Historii, która dla setek tysięcy ludzi była okrutna.. Wchodzimy przez bramę, na której cyniczny napis „Arbeit macht frei” (Praca czyni wolnym) już na wstępnie wywołuje w nas falę emocji, bo wszyscy wiemy, jakie zbrodnie tu popełniono…
Naszym oczom ukazują się baraki z mnóstwem ciasno ustawionych prycz, gabloty pełne przedmiotów codziennego użytku, sterty walizek, butów, okularów, pasiaków, zdjęć ludzi, którzy w bestialski sposób zostali zamordowani przez innych ludzi…
Chodząc wśród tych niemych świadków historii, łzy same napływają do oczu. Dlaczego tyle bestialstwa, okrucieństwa i nienawiści do niewinnych ludzi? Dlaczego tak się stało? Dlaczego tylu ludzi zginęło w nieludzkich warunkach? Dlaczego odarto ich z godności ludzkiej, upodabniając do zwierząt? W czym byli gorsi od swoich oprawców? Jedyna ich wina, to inna narodowość…
Wędrując po obozie zagłady w głębokiej zadumie, nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie ogromu cierpień, jakich doznali tu ludzie…
Nie myślimy o tym na co dzień, nie zdajemy sobie do końca sprawy z tego, co dokonało się w tym miejscu podczas wojny… Oszołomieni idziemy dalej i dostrzegamy krematorium, które pochłonęło tysiące ludzkich istnień…
Po tej wstrząsającej lekcji historii nasuwa się jedyny wniosek: NIGDY więcej wojny! NIGDY więcej takiego okrucieństwa! NIGDY więcej! Trzeba o tym pamiętać. Musimy pamiętać o takich miejscach jak obóz zagłady Auschwitz – Birkenau. Tylko wtedy nasz świat będzie lepszy. Mam nadzieję…
